Zaterdagmiddag 12.00 uur, ik heb besloten dat het weer eens tijd wordt voor een tocht van ongeveer 85 kilometer. De fiets is gerepareerd dus ik kan niet langer wachten om weer in het zadel te zetten, de wind in mijn haren te voelen en de horizon tegemoet te fietsen! Het wordt een tocht naar Duitsland, voornamelijk via de polders.

Het eerste deel van de route brengt mij naar Finsterwolde, wel via wat andere wegen dan ik normaal fiets. Het is van begin af aan een verrassende route, ik fiets enkel vanwege rustig gelegen fietspaden naar Finsterwolde. Vanaf daar ga ik de eerste polder in, de Stadspolder.

Stadspolder

Via de Stadspolder kom in aan bij het gemaal in Nieuw-Statenzijl, even een beklimming pakken om mijn conditie te testen; beroerd. Klimmen heb ik nooit echt goed gekund, maar na een paar maanden geen lange fietstochten maken is het helemaal hommeles. Onregelmatig, slecht ritme en verzuurde benen zijn het resultaat van mijn conditietest.
De bijbehorende afdaling naar de Landschaftspolder maakt een hoop goed, dit is wat fietsen leuk maakt: slecht wegdek, het ratelen van de ketting, het zoeven van de banden en het opvangen van de klappen met je armen.

Landschaftpolder

Inmiddels heb ik er een ongenode reisgenoot bij gekregen; de bewolking. Het is zo zonder de zon een stuk kouder geworden en het wordt tijd om wat extra kracht te zetten zodat ik warm blijf. Dit heeft ook tot resultaat dat ik iets eerder in Ditzum aankom waar ik een pauze ga houden, zij het een korte want het stikt er van de toeristen. Dat laatste in mijns inziens volstrekt onbegrijpelijk want zoveel is er nu ook weer niet in die omgeving te doen.

Na Ditzum zit het grootste deel er weer op, het mooiste deel moet echter nog komen; het Hatzumerfehn. Van te voren had ik niet gedacht dat dit zo'n mooie strek zou zijn, maar het is echt zo. Kleine landwegen omzoomd door kleine stukjes veen, af en toe onderbroken door wat groen. Voor de rest is het een grote vlakte. Heerlijk! Na het Hatzumerfehn fiets ik via een bekende weg naar huis, mijn maag geeft aan dat ik voor het onbekende geen tijd genoeg heb.

Hatzumerfehn